Warto pamiętać...

"Chcecie bajki? Oto bajka…" zaproszenie na warsztaty

Dzieci przedszkolne oraz rodziców dzieci szkolnych i przedszkolnych zapraszamy do udziału w warsztatach prowadzonych przez Pana Mateusza Świstak. Pan Mateusz z wykształcenia  jest polonistą, edytorem zajmuje się niekonwencjonalnym opowiadaniem baśni. Pisze także scenariusze komiksów, gier terenowych, eventów dla kilkunastu i takie dla kilkuset osób.

Dzieci przedszkolne zapraszamy 09.11.2016 r. o godz. 10:00 na

„Spotkania z opowieścią”

Kierowane do dużych grup, spotkania mają na celu zaprezentowanie jednej bądź zestawu baśni. Opowieści te dodatkowo mogą obejmować zagadnienia związane ze zdrowym żywieniem, sportem czy życie w innych kulturach.

W trakcie spotkań, pracuje nie tylko wyobraźnia, do wspólnego opowiadania angażuje się również uczestników. Zajęcia mają charakter edukacyjno-rozrywkowy.

Koszt uczestnictwa 5 zł od dziecka. Czas trwania 60 minut.

Zapisy do 7 listopada.

Warsztaty dla rodziców  odbędą się 16.11. 2016 r. o godz. 17:30

„Jak opowiadać baśnie”

Podczas warsztatów rodzicom przypomniane zostaną te najbardziej znane baśnie. Dowiedzą się na co należy zwrócić uwagę podczas opowiadania baśni, jak dobrze opowiadać, jakie wymagania stawia młody słuchacz, jakich błędów absolutnie nie wolno popełniać oraz jaką moc i mądrości skrywają w sobie baśnie. Opowiadanie baśni wcale nie jest takie najprostsze, zwłaszcza gdy słuchaczem jest kilkuletnie dziecko. To sztuka, która wymaga nie tylko znajomości tekstu, lecz także wielkiej odpowiedzialność. Trzeba wiedzieć nie tylko co opowiedzieć, ale także jak, kiedy i na co zwrócić szczególną uwagę.

Koszt uczestnictwa 15 zł od osoby (liczba miejsc ograniczona, decyduje kolejność zgłoszeń). Czas trwania od 2 do 3 godzin zegarowych.

Zapisy do 9 listopada.

Zapisy na warsztaty przyjmuje Pedagog SP mgr Małgorzata Kress w pok. nr 1

Polecam gorąco

Pedagog szkolny

Małgorzata Kress

Ogłoszenie :)

Witam serdecznie,

nowy rok szkolny zbliża się wielkimi krokami, a wraz z nim nowe pomysły. 

Chciałabym Państwu  zaproponować w nadchodzącym roku cykl spotkań (czas trwania ok. 45-60 min.) o charakterze wykładowo-dyskusyjnym. 

Spotkania prowadzone będą przez specjalistów z danej dziedziny tj. psycholog, pedagog, psychoterapeuta rodzinny, seksuolog, dietetyk, logopeda, artyterapeuta, położna, policja a także sami rodzice. 

Popołudniowe wykłady dla rodziców, stanowić będą uzupełnienie zajęć przeprowadzanych z uczniami w wybranych klasach w ramach godziny wychowawczej.

Pierwszy wykład nt. Zagrożeń w sieci zaplanowano na drugą połowę października.

Do udziału serdecznie zapraszam!:):)

Szczegółowe informację pojawią się na plakatach, stronie internetowej szkoły, blogu lub można będzie uzyskać je bezpośrednio u Pedagoga SP.

Wymagane zapisy.

Koncentracja uwagi to umiejętność, którą warto ćwiczyć

Niezbędna w domu, na podwórku, w przedszkolu i w szkole… Niezbędna podczas czynności dnia codziennego, podczas zabawy i podczas wykonywania „poważnych” dziecięcych prac. Niezbędna w życiu dzieci, młodzieży i dorosłych… Co to takiego? Koncentracja uwagi.

Koncentracja to umiejętność skupiania i utrzymywania uwagi na ściśle określonych zadaniach. Jest konieczna podczas wszelkiego rodzaju świadomych działań. Umiejętność ta rozwija się stopniowo w toku życia człowieka: u małych dzieci występuje uwaga mimowolna (czyli przyciągana bez ich woli przez np. poruszający się przedmiot czy głośny dźwięk), natomiast tzw. uwaga kierowana rozwija się później (od ok. 3 roku życia przez wiek przedszkolny i wczesnoszkolny). Dzięki niej jesteśmy w stanie kierować naszą uwagą, dostrzegać i robić to, co jest dla nas ważne w danym momencie.

Funkcją koncentracji jest wykonanie określonego zadania, osiągnięcie celu, rozwiązanie problemu czy zrozumienie ważnego zagadnienia. Co za tym idzie, wysoka umiejętność koncentrowania uwagi wiąże się z lepszą pamięcią, zdolnościami przestrzennymi oraz logicznego myślenia.


Co wpływa na koncentrację? 
 

• Dystraktory – to wszelkiego rodzaju bodźce, które odciągają naszą uwagę od tego, na czym chcemy być skupieni np. hałas, jaskrawe kolory w pokoju, włączony telewizor lub radio itp. Starajmy się ich unikać.
• Motywacja i pozytywne nastawienie – warunek konieczny do włożenia wysiłku w realizację (szczególnie trudnego) zadania.
• Przerwy – nawet krótki odpoczynek pozwoli na efektywniejszy powrót do zadania.
• Dieta – należy pamiętać o zdrowym odżywianiu i piciu odpowiedniej ilości wody. W zdrowym ciele zdrowy duch… i umiejętności poznawcze!
• Sen – kiedy jesteśmy wyspani i wypoczęci, osiągamy lepsze efekty.
• Ćwiczenia – koncentrację można usprawniać dzięki odpowiednim ćwiczeniom. 

Umiejętność, którą można ćwiczyć
 

Koncentracja to umiejętność skupienia uwagi, skierowania jej na określony bodziec i utrzymywanie jej w czasie. Następuje ona pod wpływem świadomego i ukierunkowanego działania człowieka. Oznacza to, że umiejętność koncentracji daje się trenować i usprawniać, czyli można nauczyć się „kierować” swoją uwagą przez odpowiednie ćwiczenia. Warto takie ćwiczenia wpleść w rytm dnia codziennego i powtarzać je w miarę regularnie. Zadania powinny być ciekawe i urozmaicone. Mogą mieć charakter zarówno ćwiczeń fizycznych, jak i umysłowych.
Ćwiczenia usprawniające koncentrację uwagi możemy rozpocząć już u kilkumiesięcznego malca.


Przykłady ćwiczeń
 

  Dla niemowląt i dzieci do 3 lat

 

• Pokazujemy dziecku karty lub książeczki kontrastowe (najlepiej w odległości około 25–30 cm od twarzy), aby starało się skupić swój wzrok na obrazku.
• Bawimy się z dzieckiem pacynką (tu również kolory kontrastowe lepiej się sprawdzą). Jeśli np. biały miś będzie miał czarne oczka i czerwony nosek, dziecku łatwiej będzie skupić uwagę. Możemy wolno przesuwać pacynkę nad główką leżącego dziecka, od lewej strony do prawej (i odwrotnie), aby maluch wodził wzrokiem za punktem i starał się obracać główkę.
• Zabawy z grzechotkami, dzwoneczkami i innymi instrumentami. Zachęcamy dziecko do złapania przedmiotu.
• Kładziemy dziecko na brzuszku i umieszczamy przed nim zabawkę (w kolorze czerwonym lub żółtym, dodatkowym atutem będzie, jeśli zabawka będzie wydawać dźwięki). Zachęcamy, aby wyciągnęło po nią rączkę.
• Wszelkiego rodzaju zabawy sorterami kształtów i kolorów. Sprawdzą się zarówno te kupione w sklepach z zabawkami, jak również stworzone przez nas samych.
• Układanie wieży z: kubeczków, drewnianych klocków, małych poduszek itp.
• Wrzucanie chrupek do butelki. Przygotujmy przeźroczystą butelkę po napoju oraz różne rodzaje chrupek śniadaniowych. Zadaniem dziecka jest wrzucanie ich pojedynczo do butelki. Dla starszych dzieci możemy również użyć odwróconego durszlaka, do którego dziecko wkłada makaron spaghetti.
• Nawlekanie. Przygotujmy cztery sznurowadła w podstawowych kolorach oraz makaron z dużymi otworami (najlepiej również kolorowy). Pokazujemy dziecku, jak nawlekać. Próbujemy nauki sekwencji, najpierw na przemian dwa kolory, później możemy wydłużać wzór w zależności od wieku dziecka. Możemy również uczyć dziecko naprzemienności w zabawie „teraz ty, a teraz ja”.
• Układanie puzzli.

 

Dla dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym

 

• Rysowanie przez kalkę, by jak najdokładniej odtworzyć postać lub cały rysunek. Następnym etapem może być dokładne zamalowywanie poszczególnych elementów obrazka.
• Skupianie uwagi na jednym punkcie. Rysujemy na kartce czarną kropkę o średnicy 3–5 cm. Dziecko wpatruje się w świetlistą aureolę, która wkrótce pojawi się wokół ciemnego punktu. Stopniowo wydłużamy dziecku czas koncentracji na rysunku. Dziecko w wieku przedszkolnym utrzymuje skupienie maksymalnie ok. 30 sekund.
• Wskazywanie części ciała. Nazywamy szybko i wskazujemy na sobie części ciała. Dziecko ma robić to samo na sobie. Dla zmylenia co jakiś czas wskazujemy część ciała inną, niż wymieniamy – zadaniem dziecka jest wskazywać prawidłowo na podstawie usłyszanej instrukcji słownej.
• Powtarzanie usłyszanego rytmu. Dziecko ma za zadanie wysłuchać rytmu zademonstrowanego przez osobę dorosłą (np. za pomocą cymbałków, bębenka lub klaśnięciami), a następnie wystukać go samodzielnie.
• Odgadywanie kształtów. Rysujemy na plecach dziecka figury geometryczne lub proste obrazki. Dziecko ma za zadanie odgadnąć rysunek lub narysować odpowiedź na kartce (starszym dzieciom można pisać literki i proste słowa).
• Znikający przedmiot. Rozkładamy przed dzieckiem, w jednej linii, kilka przedmiotów. Dajemy mu chwilę na dokładne przyjrzenie się kolejności ich ułożenia. Zasłaniamy dziecku oczy, a następnie zabieramy jeden z nich. Zadaniem dziecka będzie odgadnąć, który przedmiot został zabrany. Można również zmienić kolejność przedmiotów.
• Ćwiczenia z zakresu kinezjologii edukacyjnej metodą Paula Dennisona (są to proste ćwiczenia fizyczne wymagające skupienia i doskonalące pracę mózgu).
• Labirynty – nie tylko ich rozwiązywanie, ale także samodzielne rysowanie. Dobrym pomysłem jest również plastikowa kula zawierająca labirynt, który należy pokonać metalową kuleczką.
• Rymowanki – nauka krótkich rymowanych wierszyków, wyliczanek, również z wprowadzaniem towarzyszących temu gestów.

dzieci są ważne

Cenna myśl...

 

Czy warto uczyć dzieci cierpliwości?

W obecnych czasach wszystko jest dostępne prawie na wyciągnięcie ręki. Dzieciom trudno zrozumieć, że czasami na otrzymanie upragnionej nagrody trzeba zaczekać, zapracować albo postarać się.

Jak pokazują badania umiejętność zaczekania przez dziecko na obiecaną nagrodę, we wczesnym dzieciństwie może gwarantować sukces edukacyjny i zawodowy. Dlatego też warto uczyć dzieci cierpliwości.
Już w latach 60 dowiódł tego profesor z Uniwersytetu Stanfordzkiego.  Przeprowadził doświadczenie, które nazwał „testem pianki”. W badaniach wzięło udział 653 dzieci.  Badacz dawał dzieciom jeden cukierek piankowy i przedstawiał propozycję: dziecko mogło zjeść cukierek od razu, mogło też poczekać i dostać dodatkowy cukierek. Te z dzieci, które decydowały się zaczekać badacz zostawiał samotnie w pokoju ze słodkością.  Okazało się, że około 30% badanych dzieci miało na tyle silną wolę, by zaczekać 15 min na dodatkową nagrodę i mieć o jeden przysmak więcej.
Po latach od eksperymentu, Mischel rozesłał do rodziców, nauczycieli kwestionariusze, które miały zweryfikować jak jego badane dzieci na tamten czas, radzą sobie w życiu obecnie. Dane wykazały, że to właśnie te 30% wytrwałych, w dorosłym życiu lepiej radziło sobie ze stresem, sprawiali swoim rodzicom mniejsze problemy wychowawcze. Ponadto dzieci te, nie miały problemów z koncentracją uwagi oraz utrzymaniem przyjaźni.

 

Motoryka mała i duża - propozycja ćwiczeń

 

 Motoryka to ogólna sprawność fizyczną człowieka i zdolność do wykonywania wszelkich działalności związanych z ruchem.

Motoryka mała - to sprawność dłoni i palców.

Motoryka duża - to sprawność fizyczna całego ciała

 

 

        Sprawności motoryczne to umiejętności wymagające koordynacji (np. posługiwanie się sztućcami, jazda na rowerze, gra w piłkę). Nie kształtują się one w wyniku samego procesu dojrzewania, lecz muszą zostać wyuczone.

 

Dzieci o obniżonej sprawności manualnej napotykają szczególne trudności podczas przepisywania tekstu lub pisania ze słuchu. Z uwagi na wolne tempo pracy, nie nadążają za innymi dziećmi, co może często powodować u nich zaburzenia o charakterze emocjonalno-motywacyjnym (poczucie niższej wartości, brak chęci do nauki z powodu braku sukcesów, drażliwość), stanowiące podstawę do powstawania różnych trudności wychowawczych.

Objawy szczególnej niezręczności:

-        ogólna niezręczność, związana z zakłóceniami napięcia mięśniowego (napięcie nadmierne lub za małe);

-       opóźnienia w rozwoju ruchowym w okresie niemowlęcym i poniemowlęcym oraz mała aktywność ruchowa;

-        ogólne spowolnienie ruchowe;

-        brak koordynacji ruchów przy współdziałaniu różnych grup mięśniowych, dający wrażenie ogólnej niezręczności;

-        osiąganie z opóźnieniem, w porównaniu z rówieśnikami, różnych
umiejętności ruchowych w czynnościach codziennych, zabawowych i sportowych;

-        zakłócenie koordynacji wzrokowo-ruchowej w zabawach
i zadaniach, w których ruch odbywa się pod kontrolą wzroku (rzut piłką, gra w klasy).

-        unikanie zabaw ruchowych;

 

Przykłady ćwiczeń motoryki małej:

-                   swobodne bazgranie na dużych arkuszach papieru, flamastrami,

-                   kredkami świecowymi, pastelami

-                  nawlekanie koralików, przewlekanie sznurków, tasiemek, sznurowadeł przez różne rzeczy i otwory

-                  wieszanie ubranek dla lalek na sznurku i przyczepianie ich klamerkami do bielizny

-                  zamalowywanie dużych powierzchni farbami grubym pędzlem dziecko stoi (nie siedzi) przy stoliku odpowiedniej do jego wzrostu wysokości

-                   zamalowywanie obrazków w książeczkach do malowania

-                   kalkowanie obrazków

-                   obrysowywanie szablonów

-                   wciskanie w tablicę korkową pinezek- wyjmowanie ich    zbieranie drobnych elementów (pieniążki, ziarenka, guziczki- dwoma palcami kciukiem i wskazującym, zbieranie wyżej wymienionych przedmiotów pęsetą

-                   cięcie po narysowanych liniach

-                   wycinanie z papieru kolorowego

-                   ugniatanie papierowych kul i rzucanie nimi do celu

-                  wykonywanie drobnych ruchów palcami: spacerowanie palcami po stole,

 

-     naśladowanie gry na pianinie,

-            odtwarzanie rytmu padającego deszczu

-        modelowanie z plasteliny, modeliny, masy papierowej najpierw              kuleczek, wałeczków; później form bardziej złożonych - zwierząt, postaci ludzkich, liter

-        stemplowanie i kolorowanie

-        wydzieranie z kolorowego papieru i naklejanie wydzieranki na papier

-        rysowanie szlaczków

-        strząsanie wody z palców

-        zgniatanie kartki papieru jedną ręką w małą kulkę

-        zabawy pacynką

-        przyszywanie guzików

-        krążenia palcami, np. jednego palca wokół drugiego nieruchomego, wokół siebie obu palców

-        ćwiczenia dłoni- wymachy, krążenia, uderzenia, pocierania, otwierania, zamykania

-        ściskanie piłeczek

-        zwijanie palcami chusteczek, apaszek

-        rysowanie patykiem po ziemi, na piasku, mące itp.

-        faliste ruchy ramion - zabawa w przylot i odlot ptaków

-         zabawa  w naukę pływania

-        zabawa w pranie, rozwieszanie bielizny i prasowanie

-       zabawa w gotowanie obiadu - naśladowanie wałkowania ciasta, mieszania gęstej zupy, kręcenia kranem, ubijania piany

-        rysowanie szlaczków Dennisona

-        gry w pchełki, bierki, kręgle, bilard stołowy

-        rzucanie woreczków lub piłeczek - kto dalej

-        toczenie piłki do dołka

-       przerzucanie piłki średniej wielkości z ręki prawej do lewej i podrzucanie jej raz prawą, raz lewą ręką

-        podbijanie balonika wyłącznie palcami prawej i lewej ręki

-        wypuszczanie piłeczki tenisowej z ręki w dół i próby chwytania jej 

w locie, samymi palcami - zanim odbije się od podłogi

-        "rysowanie" palcami w powietrzu określonego przedmiotu

-        układanie z elementów geometrycznych postaci ludzkich, zwierząt,

domków itp.

-        układanie z patyczków, np. płotów

Przykłady zabaw tzw paluszkowe:

Sroczka

 

Sroczka kaszkę gotowała - zakreślamy kółeczka w półotwartej dłoni dziecka

Temu dała na łyżeczce - chwytamy czubek małego palca

Temu dała na miseczce - chwytamy czubek serdecznego palca

Temu dała na spodeczku - chwytamy czubek dużego palca

Temu dała w garnuszeczku - chwytamy czubek palca wskazującego

A dla dlatego? nic nie miała

Frrr !!! i po więcej poleciała - chwytamy i odzywamy się od czubka kciuka

udając odfrunięcie.

Kominiarz

Idzie kominiarz po drabinie...

(maszerujemy dwoma palcami po plecach dziecka)

Po drabinie...

(przesuwamy palce coraz wyżej...)

Po drabinie...

(...i wyżej)

Fiku-miku już w kominie!

(szybkim ruchem wkładamy dłoń pod pachę dziecka lub na karku za sweterek)

Idzie rak

Idzie rak nieborak.

(kroczymy palcem wskazującym i środkowym po ciele dziecka)

Czasem naprzód, czasem wspak.

(palce "maszerują" do przodu i do tyłu)

Idzie rak, nieborak.

(maszerujemy palcami)

Gdy uszczypnie - będzie znak.

(delikatnie szczypiemy)

Czapla

Chodziła czapla po desce.

(wolno maszerujemy dłońmi lub palcami po wyciągniętej rączce dziecka)

Opowiedzieć ci jeszcze?

(rysujemy palcem znak zapytania na plecach lub brzuszku dziecka; na życzenie powtarzamy zabawę)

Powitanie

Gdy się rączki spotykają,

(dotykamy dłońmi dłoni dziecka)

to od razu się witają.

(pocieramy, lekko uderzamy, udajemy całusy na przywitanie)

Gdy się kciuki spotykają,

(dotykamy kciukami kciuków)

to od razu się witają.

(można kontynuować zabawę, włączając brzuszki, nóżki, noski, uszy itp.).

Wiosenna burza.

Pada deszczyk, pada, pada,

(Uderzamy palcem o podłogę lub o stolik)

coraz prędzej z nieba spada.

(Przebieramy wszystkimi palcami.)

Jak z konewki woda leci,

(Uderzamy całymi dłońmi o podłogę.)

A tu błyskawica świeci...

( Klaszczemy w dłonie nad głową.)

Grzmot !!!

(uderzamy piąstkami o podłogę.)

 

Gra w łapki

 

      Polega na wysuwaniu odwróconych dłoni i szybkim cofaniu ich przed uderzeniem partnera. Gdy przeciwnik dotknie ręki, role się zmieniają. Wysuwa i cofa dłonie teraz ten z grających, który dotknął dłoni przeciwnika.

 

Ćwiczenia ogólnej sprawności ruchowej i rozwijające zręczność:

- ćwiczenia równoważne (gra w klasy, stanie na jednej nodze, skoki na trampolinie, jazda na rowerze, hulajnodze);

- podskoki;

- gimnastyka;

- pływanie;

- zabawy dużą piłką, balonikami, kulkami gniecionymi z gazet;

- budowanie konstrukcji z klocków;

- rzucanie piłki w parach;

- rzucanie do celu;

- zabawy stolikowe, np. pchełki, bilard stołowy;

- zabawy manipulacyjne klockami, koralikami itp.;

 

- włączanie dziecka w wykonywanie zadań domowych typu: ugniatanie ciasta, odrywanie szypułek owoców, wykrawanie ciastek i inne;

- wdrażanie do samodzielności podczas samoobsługi ( mycia, ubierania, zapinania guzików, zamków błyskawicznych, itp.);

 

      Aktywność ruchowa (motoryka duża) najsilniej wpływa na rozwój czynności manualnych (motoryka mała). To właśnie dzięki aktywności ruchowej najefektywniej rozwija się koordynacja ruchowa i koncentracja uwagi dziecka, co pozwala mu na wykonywanie coraz bardziej złożonych czynności, takich jak pisanie, malowanie, rysowanie.

Literatura:

Kszysztof Sąsiadek „Zabawy paluszkowe”